برای ساختن یک بازیکن رقابتی حرفه ای چندین مرحله را باید پشت سر گذاست بدون این مراحل هرگز یک بازیکن موفق نخواهیم داشت.
مرحله اول ( ساختن شخصیت تنیسی )
تبدیل شدن به یک بازیکن با کیفیت اتفاقی نیست. جالب است که فرهنگ سازی در تنیس از 50 سال گذشته در استرالیا ، سوئد و اسپانیا برای کمک به رشد ذهنی بازیکنان ظهور کرد. موفقیت های این کشورها الگویی شد برای سایر کشورها در روش آموزش.
یک بازیکن برای پیدا کردن شخصیت تنیسی خود نمی تواند آن را کپی یا تقلید کند ، زمانی یک بازیکن میتواند از سبک بازی خود لذت ببرد که به درک درستی از نقاط ضعف یا قوت خود ار نظر ذهنی رسیده باشد ودقیقا اینجا نقطه ای است که یک بازیکن میتواند سبک خودش را کشف کند تا از بازی تنیس و رقابت کردن لذت ببرد. مانند بازیکنان بزرگی همچون راجر فدرر یا اندی ماری .
مرحله دوم ( یادگیری چگونه رقابت کردن)
یادگیری اینکه در زمان های پر فشار بازی چگونه رقابت کنیم از مراحل کلیدی تبدیل شدن به یک بازیکن حرفه ای با شخصیت قوی می باشد.برای ساختن یک شخصیت رقابتی یک بازیکن باید یاد بگیرد برای رقابت کردن و برنده شدن باید از منطقه امن ذهنی خود بیرون بایید و با شرایط پر فشار روبرو شود در غیر این صورت هرگز موفق نخواهد شد. به لطف درد و شکست و شرایط پر فشار شکوفایی ایجاد میشود. وقتی یک بازیکن یاد میگیرد که چطور باخت های خود را مدیریت کند آنوقت است که میتواند سطح خود را ارتقا دهد.
مرحله سوم ( یادگیری چگونه باختن )
شاید عجیب بنظر بیاد که یکی از مراحل ساختن یک بازیکن حرفه ای از نظر شخصیتی یادگیری چگونه باختن است . این بخش
شامل دو قسمت است : 1- بخش فیزکی 2- بخش احساسی
برای مثال در بخش فیزیکی اکثر بازیکنان جوان سعی دارند بدنبال تمام ضربات حریف خود بروند و با تلاش و عجله زیاد مرتکب اشتباهات غیراجباری می شوند (unforced error ) و خود را در یک چاه بزرگ می اندازند. یک بازیکن تنیس مثل بوکسوری است که ارزش ضرباتی که به او وارد میشود را درک میکند. یک بازیکن باید یادبگیرد که چگونه ببازد بدون اینکه به خودش ضربه بزند.
در بخش احساسی که مدیریت کردن آن سخت ترین بخش است در هنگام باخت یا از دست دادن امتیازات در جریان بازی. بازیکن باید از نظر ذهنی تمرین کند که تا باختن را یاد نگیرد بردن را بدست نخواهد آورد . باید هزینه های باختن را در زیر فشار زیاد بازی پرداخت کند تا جایزه های بردن با مال خود کند. ورزش تنیس مثل یک آینه در مقابل بازیکنان قرار میگیرد و هرگز این آینه تصویر راحتی از رقابت در یک مسابقه را به نمایش نمی گذارد. این آینه نقاط قوت و ضعف بازیکنان را به تصویر می کشد و دقیقا در این مرحله بازیکنان به درون خود می نگرند و تصمیم میگیرند که خود را بسازند و پیشرفت کنند .
مرحله چهارم ( یارگیری چگونه بردن)
همیشه فاصله ای بین بردن و باختن هست که بستگی به عوامل خیلی کوچک دارد. برای مثال هنوز تناسب اندام و قلب جز فاکتورهایی است که سطح بازی بازیکنان را تعیین میکند یا ساختن یک اصول پایه در بازی جلوگیری میکند ار باختن. یک مربی به بازیکن یاد نمی دهد که چگونه ببرد بلکه مربی کمک میکند فرصت هایی که در بازی تنیس بوجود می آید، بازیکن یاد بگیرد که چگونه از آن فرصت استفاده کند.
مورد بعدی که میتواند به بازیکنان برای بردن بازی کمک کند نظم و دیسیپلین است اکثر بازیکنان که امتیاز از دست می دهند و یا بازی را واگذار می کنند در حین بازی نظم و دیسیپلین ندارند. در یکی از گرند اسلم های بزرگ در یک بازی تحلیل گران دیدند راجر فددر بعد از عقب افتادن از حریف خود مجدد نظم و انضباط خود را بدست آورد و توانست بازی را ببرد.
و در نهایت عامل سرسختی یکی از مهمترین عوامل برای گرفتن امتیاز است بازیکنی که خیلی خوب این مورد را در زمین تنیس نشان میدهد رافائل نادال است.
در نهایت 3 مورد را به آن اشاره میکنم برای بردن حریفان :
- با جابجا کردن حریف خود پاهای او را از کار بیاندازید.
- با یک تاکتیک مناسب به حریف خود ضربه وارد کنید.
- با پافشاری و سماجت و جنگندگی خود قلب حریف خود را بشکنید.